اسلام/دانلود مذهبی

«ان من ازواجكم‏» يعنى بعضى از زنان يا بعضى از شوهران شما.ازواج‏جمع زوج است. مى‏فرمايد بعضى از همسران و بعضى از فرزندان شمادشمن شما هستند.آيا مقصود همين دشمنى ظاهرى و كينه‏توزى است كه‏گاهى زن و شوهر از يكديگر تنفر پيدا مى‏كنند و دشمن و خصم يكديگرمى‏شوند به طورى كه هر يك مى‏خواهد كارى به ضرر ديگرى انجام دهد؟

 

گاهى پدر و فرزند با يكديگر تا حدى دشمن مى‏شوند كه شمشير به روى‏يكديگر مى‏كشند.آيا قرآن اين را مى‏خواهد بگويد؟اين چيزى است كه‏همه مردم درك مى‏كنند.كسى با زنش اختلاف داشته باشد خودش بهتر از ديگران مى‏داند;با بچه‏اش اختلاف داشته باشد اين را بهتر مى‏داند.

 

مراد قرآن اين نيست،بلكه منظور كارهاى دشمنانه است در عين‏اينكه اين كارها دوستى است.چون دوست دارند دشمن‏اند و اين‏آنجاست كه دوستى آنها با دوستى خدا تعارض پيدا مى‏كند.شان نزول آيه‏اين است:مؤمنى در مكه به رسول اكرم صلى الله عليه و آله ايمان مى‏آورد.خودايمان آوردن در مكه مستلزم يك سلسله محروميتهاست.زن و بچه انسان‏نه از اين جهت كه با او دشمن هستند،بلكه از باب نصيحت،خيلى‏دوستانه چيزهايى به او مى‏گويند: رهايش كن،اصلا حلاوت زندگى را ازخودت و از ما گرفته‏اى و ما را دچار ناراحتى و رنج و تعب كرده‏اى.آن‏مؤمن به مرحله‏اى مى‏رسد كه مى‏خواهد مهاجرت كند.مهاجرت شوخى‏نيست. مهاجرت يعنى چه؟يعنى تمام خانمان را در هم ريختن.آن وقت‏است كه همسر مى‏آيد گريه‏كنان به دست و پا مى‏افتد و هزار جور وظيفه وتكليف شرعى براى آدم درست مى‏كند و فرزند به نوعى ديگر.همسر،بچه شيرين دو ساله خودش را مى‏آورد و مى‏گويد:آخر حيفت نمى‏آيد كه‏اين بچه را به امان خدا رها كنى؟تو كه از اينجا بروى ديگر برگشت ندارى.

 

شك ندارد كه انسان نسبت‏به خاندان خودش مسؤوليت‏بزرگى دارد.

 

اين آيه معنايش اين نيست كه انسان مسؤوليتى را كه نسبت‏به همسر وفرزندان خود دارد فراموش كند ولى اين را بايد توجه كند كه يك‏مسؤوليت الهى هم هست.آنجايى كه يك فرد مى‏خواهد به ميدان شهادت‏برود،آنجا چه؟ملاحظات خانوادگى در نهايت درجه اهميت است، ولى‏اگر پاى يك چنين چيزى به ميان آمد چطور؟

 

چند نفر معدود بودند كه همسران يا مادرانشان در كربلا بودند.يكى‏جوانى است‏به نام‏«وهب‏». وقتى نوبتش شد و خواست‏به ميدان برودزنش كه تازه عروس بود آمد به دامنش چسبيد و گفت:تو كه مى‏روى مرا به چه كسى مى‏سپارى؟اينجاست كه فيل به زانو در مى‏آيد.مادرش گفت:

 

پسرجان!مبادا حرف زنت را گوش كنى،تو امروز كار مهمترى دارى.

 

شك ندارد كه همسر موضوع مهمى است،موضوع كوچكى نيست ووهب مسؤوليت‏بزرگى در مقابل همسر خود داشت،اما يك مسؤوليت ووظيفه بزرگترى در برابر سيد الشهداء داشت. همين همسر كه عشق‏مى‏ورزد،همان عشقش از آن نظر كه جلوى حقيقتى را گرفته است‏به منزله‏يك نوع دشمنى است.فرزند هم همين طور است.

 

قرآن از انسان يك موجود از همه چيز گذشته جز خدا مى‏خواهد،اين‏است كه مى‏فرمايد:مال شما فتنه است،اولاد شما فتنه است،يعنى‏بازدارنده هستند.قرآن نمى‏گويد شما فرزند نداشته باشيد يا فرزندانتان رادوست نداشته باشيد،احساس مسؤوليت نداشته باشيد و يا مال نداشته‏باشيد و اصلا مال خودتان را رها كنيد،چنين چيزى نيست.ولى هيچ يك‏از اينها نبايد در حدى باشد كه وقتى پاى حق و پاى خدا و پاى تكليف‏بزرگترى در ميان مى‏آيد بتواند پاى بند انسان باشد. «قل ان كان اباؤكم وابناؤكم و اخوانكم و ازواجكم و عشيرتكم و اموال اقترفتموها و تجارة تخشون‏كسادها و مساكن ترضونها احب اليكم من الله و رسوله و جهاد فى سبيله فتربصوا حتى‏ياتى الله بامره و الله لا يهدى القوم الفاسقين‏» (2) اگر پدران،فرزندان، برادران،همسران،عشيره،مال و ثروت،شغل و مسكن در نزد شما از خدا عزيزترهستند،صبر كنيد و سر جايتان باشيد تا به شما خبر بدهيم.اينجا عرايض‏خودمان را ختم مى‏كنيم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: