 |
نماز جمعه در شيعه
حكم نماز جمعه در شيعه چيست؟در اينجا نظريات مختلفى است.
بعضى مىگويند اصلا نماز جمعه اختصاص به امام معصوم دارد;جز اماممعصوم كس ديگرى حق ندارد نماز جمعه را اقامه كند;حتى مجتهد عادلجامع الشرايط مبسوط اليد هم حق ندارد نماز جمعه بخواند.اين نظر،بسيار ضعيف استبه جهت اينكه معصومين محدودند و نماز جمعهبراى همه دنيا و براى هميشه است.[معمولا]فقها چنين حرفى رانمىزنند.آنها كلمه«امام و يا نايب امام»را به كار مىبرند.
آيا نايب امام اختصاص به نايب خاص دارد يا نواب عام هم مىتوانندنماز جمعه را اقامه كنند؟ مثلا امير المؤمنين خودشان امام هستند و نايبهاىخاص ايشان حكامى بودند كه در بلاد معين كرده بودند.بعضى مىگويندنواب عام،يعنى هر كس كه مجتهد شد مىتواند نماز جمعه را اقامه كند.
ولى بعضى ديگر مىگويند نه،در اين جهت هر مجتهدى نايب عام نيست.
مرحوم آقاى بروجردى عقيدهشان اين بود كه نماز جمعه نمازحكومتى است;يعنى نمازى است كه حاكم اسلامى و حاكم شرعى بايدبخواند نه فقط يك مجتهد.آن وقتيا بايد حاكم شرعىاى باشد كه بالفعلحاكم است و يا اگر بالفعل حاكم نيست كسى باشد كه در مقام بهدست گرفتن حكومت است.مرحوم آية الله بروجردى مىگفتند در دورانائمه عليهم السلام هم هر كسى كه در صدد انقلاب عليه خلفا بود به خودش اجازه مىداد كه نماز جمعه بخواند. تاريخ هم همين را حكايت مىكند كه آنكسى كه نماز جمعه مىخواند يا خودش مبسوط اليد بود و يا در مقام بهدست آوردن بسط يد بود و الا مجتهدى كه گوشه خانه خودش نشستهاست و جز هفتهاى يك بار از خانه بيرون نمىآيد و بعد عبايش را به سرشمىكشد و به خانه مىرود اصلا معنى ندارد كه بيايد نماز جمعه بخواند.
اصلا كار او نيست كه بيايد مصالح عمومى مردم در دنياى اسلام را به آنهاخبر ندارد تا بيايد خبر برساند;خودش از بىخبرترين مردم دنياست،آنوقتبيايد خبرها را به مردم برساند؟!
مرحوم آقاى بروجردى مىگفتند در جنگهاى عثمانى و صفوى،صفويه ديدند يكى از مظاهر شوكتى كه عثمانيها دارند و شيعهها ندارند،نماز جمعه است.خيلى ناراحتشدند.عثمانيها روز جمعه كه مىشد نمازجمعه مىخواندند و از نيروى نماز جمعه براى جنگها حداكثر استفاده رامىكردند.البته آنها بحثشان در نماز جمعه بيشتر اين بود كه شيعه كافراست و اگر هفتاد كافر را بكشيد به اندازه اين است كه يك شيعه را بكشيد واز اين حرفها.صفويه به علماى شيعه مىگفتند آخر اين نماز جمعه يكنماز اسلامى است نمىشود كه ما نداشته باشيم.آن وقتسلاطينى مثل شاهطهماسب و كسانى ديگر بودند كه از طرف علما خود را مجاز مىدانستندنماز جمعه بخوانند.از آن وقتبه بعد بود كه مسجد جمعهها در ايران همتاسيس شد كه البته قبلش هم مسجد جمعهها بود ولى مال اهل تسنن بود.
بعدها نماز جمعه يك شكل مسخرهآميزى پيدا كرد;يعنى آن نماز جمعهواقعى اسلامى ديگر عملا نه در ميان اهل تسنن تشكيل مىشود و نه درميان شيعه (2) .
نظرات شما عزیزان:
