 |
امام حسين عليه السلام،مصداق نفس مطمئنه
عجيب است،از آياتى كه راجع به مقام انسان در قرآن آمده است،كه انسان چه حدى دارد... (8) [امام فرمود]كه سوره جد ما امام حسين است.اتفاقا هر كسى كه سوره و الفجر را بشنود ابتدا توجهش به آيات اول اين سوره جلب مىشود.مخصوصا بعد از پنجشش آيه كوتاه اول،بايد گفت اين سوره سوره فرعون و سوره قوم عاد است،زيرا مىگويد: الم تر كيف فعل ربك بعاد. ارم ذات العماد.الذى لم يخلق مثلها فى البلاد.و ثمود الذين جابوا الصخر بالواد.و فرعون ذى الاوتاد.الذين طغوا فى البلاد.فاكثروا فيها الفساد.فصب عليهم ربك سوط عذاب. گفتند چطور سوره جد شماست؟فرمود آخرش را نگاه كن.البته سوره به فجر و مقام عبادت و عبادتهاى خاصان شروع شده: و الفجر.و ليال عشر.و الشفع و الوتر سخن از سپيده دم است،سخن از شبهاى دهگانه است(كه راجع به اينكه كدام شبهاى دهگانه است[بحث است،]بالاخره شبهاى خاص بندگان خداست)و سخن از شفع و نماز شفع است،دو ركعت از يازده ركعت تهجد،سخن از وتر و نماز وتر است. و الليل اذا يسر سوگندها به چنين چيزهايى،يعنى طلوع و ابتدا و آغاز اين سوره به اين آيات است.بعد، اين آيات عاد و ثمود و فرعون مىآيد،ولى در آخر دوباره سوره به اول خودش بر مىگردد.گفتند چگونه اين سوره سوره جد شما حسين بن على است؟ فرمود آن آيه آخرش را ببينيد،يعنى مصداق اين آيه امام حسين بود.خدا به زبان تكوين و به زبانى كه مصداق ظاهر واضح اين آيه او بود[اين سخن را فرمود،]امام حسين در كربلا به اين نداى الهى پاسخ مىگفت،يعنى از در و ديوار صداى حقيقت بلند بود:اى حسين،اى داراى اين آرامش و طمانينه الهى،چون به مقام طمانينه الهى رسيدهاى ديگر هيچ چيزى تو را تكان نمىدهد،هيچ ناراحتى و سختى و مصيبتى،تويى آن كسى كه به آن مقام رسيدهاى كه خدا به تو مىگويد:ما تو را پسنديدهايم و تو ما را.تو اكنون در گروه بندگان خاص من وارد شو.حال، حسين مىخواهد به گروه كدام بندگان وارد شود؟معلوم است،در گروه افراد مثل پيامبر و على و فاطمه،و الا در گروه بندگان بود و با يك گروه از بندگان در حال جنگ بود.اما بندگان من،آنهايى كه ديگر بنده هيچ چيزى نيستند. و ادخلى جنتى .اينجا كه در اين آيه مىفرمايد: راضية مرضية اين سخن خداست در اين آيه،سخن خود ابا عبد الله عين همين سخن است. آخرين سخن ابا عبد الله كه از وجود مقدسش شنيدند،يعنى مقارن با آخرين مقاومتش، مقارن با آن لحظهاى كه ديگر مقاومتش پايان پذيرفته بود،يعنى لحظه سقوط از مركب، مقارن با اينكه از مركب به روى زمين مىافتد،اين است،اين آهنگ از زبان مباركش شنيده مىشود كه فرمود:رضى بقضائك و تسليما لامرك لا معبود سواك يا غياث المستغيثين.
نظرات شما عزیزان:
