 |
قرآن هيچگاه انسان را از رحمتحق مايوس نمىكند
اين نكته را بايد توجه داشته باشيد كه قرآن،هيچوقت انسانرا مادامى كه زنده است و مىتواند عملى انجام دهد و اراده و انتخاب واختيار نمايد،مايوس نمىكند،و لهذا مىگويد در توبه هميشه به روىبنده باز است.اما توبه،گفتن لفظ نيست.«استغفر الله ربى و اتوباليه»را به زبان آوردن توبه نيست.توبه يعنى بازگشت.قرآن اتمامحجت مىكند كه اى پيغمبر!به اين كافران اعلام كن كه اگر ازراهى كه مىروند بازگردند تمام گذشتهها پوشانده مىشود. قلللذين كفروا بگو به اين كافران ان ينتهوا(«ينتهوا»از ماده«نهى»
است.نهى كردن،منع كردن است.«انتها»يعنى نهى پذيرى)اگرنهى بپذيرند،يعنى اگر باز گردند از راهى كه مىروند،خدا مىپذيرد.
خدا با بنده خودش هرگز لجبازى نمىكند: يغفر لهم ما قد سلف اگرباز گردند تمام گذشتهها به نفع آنها پوشانده مىشود.«يغفر»از ماده«غفران»است.غفران را معمولا به كلمه«آمرزش»ترجمه مىكنيم و درست هم هست.در فارسى ما كلمه ديگرى نداريم كه ترجمه كلمه«غفران»باشد.ريشه كلمه غفران،مفهوم«پوشش»را مىدهد.بهمغفرت و آمرزش از آن جهت غفران مىگويند كه خداوند روىگناهان گذشته را مىپوشاند و ستر مىكند. يغفر لهم ما قد سلف اگر توبه كنند،آنچه كه قبلا گذشته استيعنى اعمال بدى كهمرتكب شدهاند آمرزيده مىشود يعنى رويش پوشانده مىشود،كالعدممىگردد،ناديده گرفته مىشود.پس معنى كلمه«غفران»پوشيدن وپوشاندن است.شعرى حافظ دارد كه تقريبا در همين زمينه طلبمغفرت است و مناجاتى است در زبان غزل.مىگويد:
ما بدين در نه پى حشمت و جاه آمدهايم از بد حادثه اينجا به پناه آمدهايم
درگاه الهى را مىگويد.
رهرو منزل عشقيم ز سر حد عدم تا به اقليم وجود اينهمه راه آمدهايم
شاهد من اين شعر است:
آبرو مىرود اى ابر خطاپوش ببار كه به ديوان عمل نامه سياه آمدهايم
و ان يعودوا و اما اگر باز نگردند و همان خطاها و گناهانگذشته را تكرار كنند(اينجا قرآن به كنايه جواب مىدهد) فقدمضتسنة الاولين به آنها بگو سنت و روشى كه ما درباره اممگذشته داشتهايم گذشته است.سنت ما درباره گذشتگان جارى شدهاست.يعنى شما هم همان سرنوشت را خواهيد داشت.عجيب استتعبير قرآن!نمىگويد اگر تكرار كنند چنين مىكنيم، با اينكه مقصودهمان است;ولى مىخواهد بگويد ما هر كارى كه بكنيم اراده ما جزئىنيست كه روى يك شىء بالخصوص تصميم بگيريم،اراده ما كلى است،قانون است.
نظرات شما عزیزان:
